Kef harfi telaffuz edilirken yapılan hatalara girmeden önce kısaca tanıyalım. Kef [ ك] harfi Arap alfabesinin yirmi ikinci harfidir. Dilin arka kısmından çıkan iki harften biri olup istifal sıfatı taşımaktadır.
Mahreci
Kef harfi, lisan (dil) mahrecinin arka bölümünden çıkar. Aynı mahreci paylaştığı kaf [ ق] harfinin çıktığı noktanın biraz daha ön kısmını kullanırız. Kaf harfinde, dilimizi üst damağın etsi bölümüne koyarken kef harfinde ise etsi ve kemiksi damağın buluştuğu noktaya koyarız.
Kef harfinin telaffuzunda dikkat edilmesi gereken önemli bir nokta vardır. Bu harf öncesinde şiddet, sonrasında ise hems sıfatı barındıran bir harftir. Şöyle ki; harfi mahrecine koyduğumuz an mahreci kapanır ve ses akımı kesilir. Lakin ardından hems (hava akımı) gelir ve harfin telaffuzu gerçekleşir. Bunu en net sâkin halinde müşâhede ederiz. Sâkin halinde ses kesildiği halde, -ardından gelen hava akımı sayesınde- kalkale sıfatına da ihtiyaç duymayız. Ayrıca kef harfi; hems, şiddet, istifal, infitah ve ismat sıfatlarına sahiptir.
Bazen de öğrenci mahreci öne doğru kaydırıp “çe, ge” seslerine benzer şekilde çıkarmaktadır. Bundan kurtulmak için, dilin arkasına odaklanmalı, arkayı kullanırken de yanlar kaldırılmamalıdır. Türkçede bulunan “ke” harfine benzer gibi görünse de Arapçadaki kef harfinde dilin arkasının kullanıldığı unutulmamalıdır.
Kef Harfi Telaffuz Edilirken Yapılan Hatalar
- İnce bir harf olmasına rağmen kalın telaffuz etmek
- Sâkin halinde inceliğini muhafaza etmemek (özellikle dammeli harften sonra geldiğinde)
- Şiddet ve hems sıfatlarını aynı anda vermek
- Sakin halinde hava akımı vermemek
- Verilmesi gereken hava akımında mübalağa etmek
- Dilin arka yanlarını da kaldırmak
- Türkçede olduğu gibi dilin ön-orta kısmını kullanmak
- Dammeli olduğunda dudakları tam büzmemek
